Afscheid van pastoor Herman Augustyns

Beste mensen,
Lieve parochianen,

Op zaterdag 3 oktober werd pastoor Herman Augustyns uitgevuifd op Antwerpen Linkeroever.

We konden genieten van een heel mooie, toffe, eigentijdse en warme viering in de Sint-Anna-ten-Drieënkerk en nadien was de verrassing bij Herman heel groot dat zoveel mensen, zo'n lange erehaag voor hem vormden.

De viering kan je terug bekijken hierover of via deze link

Natuurlijk zijn er ook heel wat foto's die je hier kan terugvinden.

Afscheidsviering van pastoor Herman Augustyns

Impressies van een Parochieherder

Het was een goede keuze om met de afscheidsviering een maand te wachten. De voorbije maand ben ik vooral bezig geweest met verhuizen, meubels in elkaar schroeven, dozen uitpakken, alles een plaatsje geven in huis... En uiteraard kennismaken met vele nieuwe mensen hier in de Rupelstreek.

Vertrekken van Linkeroever was moeilijk voor mij. Zeventien jaar mocht ik deel uitmaken van een warme parochiegemeenschap. Ik mocht er thuiskomen bij vele mensen, ik kende er elke straat... Als ik met mijn fiets rondreed, stond mijn hand niet stil van het wuiven naar iedereen die ik kende. Ik mocht samenwerken met geweldige teams, verenigingen en werkgroepen, die hun verantwoordelijkheid namen en mij veel zorgen uit handen namen. Ik hing met velen aan de toog na een zware vergadering. Ik mocht mensen tot troost zijn in moeilijke momenten. Ik mocht ook vaak meefeesten met de vreugdevolle momenten in het leven van zovele mensen.

Na een maand weg van Linkeroever voelde ik nog meer dankbaarheid om al wat ik heb mogen meemaken. Ik ben mij ervan bewust dat ik een geluksvogel ben geweest.

De laatste weken op Linkeroever waren niet gemakkelijk. Overal kwam ik mensen tegen die verontwaardigd waren, bedroefd, opstandig, maar met een grote genegenheid en vriendschap naar mij toe. Ik voelde mij echt één met de mensen van Linkeroever en dat maakte het afscheid extra zwaar. Daarom was het goed om nog enkele weken te wachten met de afscheidsvieringen. Zo konden de gemoederen, zowel bij mezelf als bij de parochie, nog even bedaren.

Maar het was geweldig om terug te komen. Ik had de viering mee voorbereid en ik wist dus waaraan ik mij kon verwachten. Het moest een viering worden met veel muziek (hoewel we nog niet samen mochten zingen...), een blije viering die vooral naar de toekomst blikt.

Toch wachtten er heel wat verrassingen: zoveel volk, zoveel wenskaarten, zoveel mooie woorden en na de viering die prachtige erehaag in de brede Paul Van Ostaijenlaan! Een geweldig idee voor een coronaproof ontmoeting! Zo kon ik toch iedereen even persoonlijk groeten.

Er leek geen einde te komen aan de rij!

In de dagen nadien ontving ik nog verschillende reacties van familie, vrienden en parochianen van hier in de Rupelstreek. Ze hadden de viering online gevolgd en vonden het geweldig. 'Jij moet wel enorm graag gezien zijn daar!' Dat is waar. Maar vooral: ik heb de mensen van Linkeroever graag gezien!

Van harte dank voor alles!

Dank! Dank! Herman

Welkom uitgesproken door Annemie Van Passen

Beste parochianen, lieve mensen allemaal, van waar u ook gekomen bent, u bent van harte welkom in deze kerk en op dit heel bijzonder moment.

We weten ons hier ook verbonden met allen die – via streaming – mee vieren in het St Anneke Centrum, bij Laudato Si in de vroegere St Lucaskerk of gewoon thuis, verder af – zoals de zusters in Waver - of dichter bij in huiselijke kring.

Vooral aan jou, Herman, die ons vandaag een laatste keer voorgaat in de eucharistie, heel hartelijk en welgemeend: Welkom!

Je zal begrijpen dat wij, parochianen en sympathisanten van St Anna-ten-drieën, hier met gemengde gevoelens staan… Maar we denken dat zal voor jou niet anders is. De vraag: “ Wat gaat dat worden in de toekomst, zonder den Herman?” leeft bij velen. Hoe gaan jullie dat doen? voegen mensen er dan bij.

In deze viering willen we graag uitspreken dat we – in grote verbondenheid met ieder van u - aan de toekomst verder zullen bouwen, geheel in de voetsporen van Herman.

Het zal een mooi en blij “samenzijn” worden. Maar naast vreugde en dankbaarheid, is er ook écht verdriet om het afscheid in ons hart. ‘Afscheid’ nemen is altijd even stilstaan, dankbaar omkijken, maar ook vooruit kijken!

Lieve, beste Herman… goede vriend, jouw verhaal op deze linkeroever van de Schelde én “ons aller verhaal samen” begon in 2002.
Deo Rademakers ging met pensioen en onze – toen nog 3 - parochies bleven wat verweesd achter. Het lag toen, net zo min als nu, in onze aard om bij de pakken te blijven zitten. Al vlug vonden wij Deo, Louis Soetewey, René Dockx, bereid om ons in een beurtrolsysteem voor te gaan in de wekelijkse liturgie.

En opeens kwam daar tot onze grote verbazing en ‘als uit de lucht gevallen’ nog een jonge priester bij… Herman Augustyns ! 30 jaar! Een jonge snaak die zijn sporen verdiend had bij de Jeugdpastoraal.. Alleen jij wist wat ze je van hogerhand gevraagd hadden: ” Ga daar op linkeroever eens een tijdje mee doen en bekijk dan of dat iets voor jou is, daar…”

Na een jaar, in 2003, werd duidelijk dat het inderdaad ’iets voor jou’ was. En zo werd hier “pastoor en herder”.
Het werd een heel boeiend avontuur, gedurende 17 jaar. En we beleefden het met velen. Jij werd ons aller metgezel hier op de linkeroever.

Ik durf en mag hier, als PCP én als Annemie, dankbaar getuigen over onze heel persoonlijke samenwerking, in grote eerlijkheid en vertrouwen vanaf de eerste dag. Alles kon en mocht tussen ons uitgesproken worden… de blije positieve dingen, maar ook de lastige en moeilijke, de niet vanzelfsprekende… zoals dat alleen bij echte vrienden kan hé…

Je werd doorheen de jaren voor àlle parochianen van Sint-Anna-ten-drieën en later ook voor deze van St Walburgis en St Joris, een zeer toegewijde pastoor en vriend. Je hebt ons aller hart geraakt en je verdient het hier vandaag in deze viering ‘ in de kijker ‘ te staan en in onze gebeden en in onze gedachten aanwezig te zijn.

Want in jou worden de woorden van Ward Bruyninckx werkelijkheid.
Leven als priester
in deze tijd
is proberen de droom te vervullen
van de man van Nazareth:

Weldoende rondgaan,
houden van de mens
over zijn gebreken heen,
brood dat gebroken wordt,
wijn geperst uit duizend druiven
van dagelijks leven
tot vreugde en bevrijding van velen.

is mee de tocht maken
dag na dag
met mensen die zoeken.

is zinduiding zijn,
houvast voor gelovigen,
eerlijke gezel voor allen,
een kleine profeet
van Gods grote liefde.

en is ook
gewoon maar mens zijn.

Dankwoordje van de parochie door Remy Van Looveren

Eerwaarde Heer Pastoor Augustyns,
Beste Herman,
Goede Vriend,

Mij is de opdracht toevertrouwd, nu ja toevertrouwd, om je in naam van de ganse parochie, en dit zowel van ‘De Verrekijker’ en al zijn platformen, van de Kerkraad, van Parochiale Werken, van alle verenigingen, van alle clubs, van alle organisaties en noem maar op, toe te spreken.

Niet vaderlijk, alhoewel dat wel zou kunnen, maar kort en vooral dankbaar.

Herman,
Je nieuwe opdracht, je overplaatsing, je afscheid hier wordt bijzonder erg gevonden. Het is zelfs buiten de parochiegemeenschap, zo blijkt, een regelmatig gespreksonderwerp.
De pijn die door de parochie, en dus door heel Linkeroever raast, als was het één of ander corona-dinges, is nog overduidelijk aanwezig en nog absoluut niet geheeld.
Je mag echt wel gerust zijn dat achter je rug niet gezegd wordt: goed dat we van hem af zijn. Eindelijk. Ander en beter.

Na 17 jaar met jouw herderlijke aanwezigheid, boeren we nu ‘al’ een maand verder zonder jou en dagelijks komen we zaken tegen die vroeger een simpel antwoord en oplossing kregen, namelijk: we vragen of zeggen dat aan Herman en dan is of komt dat in orde.
Die tijd is voorbij want anderen gaan met onze herder aan de haal en het bisdom heeft gesignaleerd dat we geen herder meer krijgen.

Want een herder was je Herman. In hart en nieren. Een priester voor de mensen, niet voor de structuren. Met een hart voor de minsten en zij die ’t moeilijk hebben.
Geen manager die de parochie bestuurde als een bedrijf van achter je computer.

Je was echt wel aanwezig waar een herder aanwezig MOET zijn. Tússen zijn kudde, niet voorop lopend en zo niet kunnen in ’t oog houden waar de schapen zijn en wie er achter blijft. Niet achteraan en zo geen richting kunnen aangeven waar de kudde naar toe moet. Maar er middenin met oog voor wie ’t nodig en misschien moeilijk heeft. Zachtjes sturend, steeds gedreven door de waarden van het evangelie en Jezus. Begripvol. Respectvol. Integer.

Een bescheiden moderne herder die trachtte zelf het voorbeeld te geven. Ecologisch bewust. Geen auto, alles met de fiets. Je werd er zelfs een wereldberoemd acteur door. Tot in Rome toe, en dan bedoel ik niet het Vaticaan!, kennen ze je daarvoor. Een hernieuwde groene pluim daarvoor en vooral: dank je Herman

Mede om je muzikale gaven, wat zullen we die verdraaid missen, stond je achter het orgelfonds en wou je zo graag meer zingen in de kerk. Je was een enthousiast mede oprichter van ANNA3 omdat je bewust was dat ons mooi kerkgebouw niet exclusief voor vieringen en/of kerkelijke plechtigheden gebruikt diende te worden.

Je wist als geen ander, want bekleed met het pastoorsambt voor drie parochies, dat die geloofsgemeenschappen voorgangers nodig hebben. Je moedigde mensen aan om de nodige opleidingen te volgen en je was steeds bereid om daar verder stappen in te zetten. Denk maar aan de kerst- en paasvieringen die jij hier niet kon voorgaan maar die op indrukwekkende wijze werden overgenomen door de groep gebedsleiders.

Binnen de vele verenigingen die onze parochie rijk is weerklinkt steeds dezelfde vraag. Wat nu? Aan wie moeten we vragen wat we aan Herman vroegen? We zoeken daar een behoorlijke oplossing voor maar talrijk blijven de vragen die illustreren dat ook jij daar steeds was zoals je was. Een fijne pastor met oog voor de minsten en geïnspireerd door Jezus’ evangelie.

Pastoors en centen horen ook heel dikwijls bij mekaar. Jouw aanwezigheid bij onze financieringsdienst, m.n. Parochiale Werken, was ook steeds geïnspireerd door het adagium van ons platform Voorzienigheid: niet het patrimonium staat centraal maar wel de uitbouw van een echte en hechte parochiegemeenschap. Het Spieken, de jeugdlokalen, het CCTS-project, het SAC met al zijn nieuwe dienstverleningen. Je zette er steeds mee je schouders onder.
Bewust van het feit dat ideeën hebben en beleid voeren niet zonder materiele en financiële bekommernissen kan.

Onze moeder de Heilige Kerk en de jeugd. ’t Zal nog wel heel lang een moeilijk huwelijk blijven, vrees ik. Met begrip voor vernieuwende cultuurelementen en ook met veel pijn in het hart voor zoveel onbereikbaarheid, was jij toch voor onze jongeren geen onbekende.

Via Eerste Communie, via Plechtige communie en Vormsel, via je gewaardeerde aanwezigheid bij de jeugdbewegingen liet je hen proeven van een dienstbare en nederige kerk. Ik weet het. Ik heb niet alle verenigingen, clubs, initiatieven, specifieke personen,.. noch alles en iedereen vernoemd. Dat zou ons veel te ver hebben geleid.

Ik denk wel dat we kunnen zeggen dat heel de Antwerpse Linkeroever gemeenschap Herman onbeschrijfelijk dankbaar is voor die 17 jaar intens mee op stap gaan.

Je hebt reeds een plaats in ons hart gekregen. Nu nog, zoals je hier bezig was, verder doen in de Rupelstreek. Om zo, terecht, een plaats aan Gods rechterhand af te dwingen.

Het ga je goed Herman. Heel goed.

Een rekening openen en de mensen de gelegenheid geven om daar op te storten leek ons de enige mogelijkheid om jou niet met lege handen naar de Rupelstreek te laten vertrekken.

Een virtuele cheque van 5.000 euro komt je toe.

Mensen konden jou ook wensen bezorgen. De doos met alle kaartjes en dergelijke is ook jouw deel. Vanuit de kerkraad nog een mooi aandenken en ook Marianne wil je een geschenk vanwege de scholen van Linkeroever overhandigen.