Parochie Sint-Lucas

Nog niet zo lang geleden stond er op de opgespoten gronden aan weerzijden van de Waaslandtunnel... niets, tenzij onkruid en konijnenholen.

In 1961 schreef het “Nationaal Instituut voor de Huisvesting” een wedstrijd uit, om op deze vage gronden een “Europark” te bouwen: een geheel van sociale woningen, waar het goed wonen moest worden, met veel groen en alle voorzieningen, scholen, winkels, sportfaciliteiten... Men wilde een moderne én aangename woonomgeving scheppen voor 9.000 bewoners. 

De architecten Aelbrecht, Brunswyck en Wathelet haalden de opdracht binnen. Toen de plannen aan het publiek voorgesteld werden, merkten de vertegenwoordigers van de toenmalige parochies van Sint-Anna-en-Joachim en Onze-Lieve-Vrouw-ter Schelde op dat er geen kerkgebouw voorzien was. Het bisdom werd ingeschakeld, en na overleg met de architecten en de maatschappij “Huisvesting-Antwerpen” werd een kerk gepland in de Ernest Claesstraat. De voorbereiding van een nieuwe parochie, de Sint-Lucasparochie, kon van start gaan.

Jules Brems

De werken aan het Europark begonnen in 1967. In afwachting van de erkenning van de nieuwe parochie en de bouw van de voorziene kerk, werden twee priesters aangesteld om de pastorale zorg van de nieuwe bewoners op zich te nemen: Louis Soetewey, parochiepriester van Sint-Anna-en-Joachim en Jos Van Weert, parochiepriester van Onze-Lieve-Vrouw-ter-Schelde. Op 22 juli 1972 werden zij afgelost door Jules Brems, die overkwam van de Sint-Michielsparochie in Antwerpen. 

Eveneens in 1972 werd de Sint-Lucasparochie erkend door het ministerie als parochie, en kon Jules Brems begin 1973 officieel benoemd worden als pastoor van de kersverse parochie. Ondertussen waren de plannen voor de nieuwe kerk, na de onvermijdelijke wijzigingen, rijp om uitgevoerd te worden. De bouw werd geraamd op 11 miljoen Belgische frank, en begon in de lente 1973. 

Op 6 april 1974, op de zaterdag voor Palmenzondag, kon de bisschop van Antwerpen, Monseigneur Daem, de kerk inzegenen.

Zo kwam de jongste parochie van Linkeroever op de wereld. Ze ontwikkelde zich tot een christelijke kern die samen met haar oudere broers van Sint-Anna-en-Joachim en Onze-Lieve–Vrouw-ter-Schelde de kerk op Linkeroever uitbouwde, een parochie met een eigenheid en een stevig gemeenschapsleven. 

Een bewijs hiervoor was de snelheid waarmee de onkosten voor de bouw van de kerk terugbetaald konden worden. Een parochie ook die ervoor zorgde dat het samengaan van de drie parochies tot Sint-Anna-ten Drieën kon lukken: al het goede dat sedert het prille begin tot bloei kwam, kon mee geïnvesteerd worden om de ene grote kerkgemeenschap van Linkeroever levenskrachtig te maken.

Foto's

Fusie

Op 04-06-2003 gaf Mgr. Paul Van den Berghe, bisschop van Antwerpen, zijn akkoord om de procedure voor de fusie te starten.

Op 04-04-2004 werden de drie parochies op Antwerpen Linkeroever kerkrechtelijk één parochie. Dit betekende concreet de opheffing van de parochie O.L.V.-ter-Schelde en de parochie Sint-Lucas. De parochiekerk Sint-Lucas werd een annex-kerk van de éne parochie Sint-Anna en Joachim.

Een besluit van 12-10-2005 van de Vlaamse minister van Binnenlands Bestuur bepaalt de afschaffing van de parochie Sint-Lucas en van de parochie Onze-Lieve-Vrouw-ter-Schelde te Antwerpen-Linkeroever, de onttrekking van de bestemming van het door brand vernielde kerkgebouw van O.L.V.-ter-Schelde, de reductie van het kerkgebouw van Sint-Lucas tot bijkerk van de parochie Sint-Anna en Joachim te Antwerpen-LO en de overdracht van het grondgebied en van het patrimonium van de op te heffen parochies aan de parochie van Sint-Anna en Joachim te Antwerpen-Linkeroever.

Door dit besluit is er nu ook juridisch (volgens burgerlijk recht) maar één parochie meer op Antwerpen-Linkeroever.