Parochie Sint-Anna-ten-Drieën
De parochie Sint-Anna-ten-Drieën is vrij jong: ze werd opgericht op 4 april 2004.
Maar ze wortelt stevig in de geschiedenis van Antwerpen-Linkeroever. Ze is gegroeid uit de vereniging van de drie parochies die er voor 2004 gevestigd waren:
De geschiedenis van een nieuwe parochie met drie wortels
De nieuwe parochie kreeg na de fusie de naam: Sint-Anna-ten-Drieën.
'Ten-Drieën' verwijst uiteraard naar de drie parochies die de handen in elkaar sloegen.
En de heilige Anna als patrones lag voor de hand. Van oudsher noemen de Antwerpenaars Linkeroever 'Sint-Anneke', omdat daar al eeuwen in een bedevaartkapel het beeld stond van de heilige Anna-ten-Drieën. Het toont moeder Anna met Maria op de arm, die zelf haar zoontje op de schoot draagt.
Een beeld dus dat spreekt over de verbondenheid van generaties, en dat nu in de parochiekerk vooraan staat.
Die nieuwe parochie bouwt verder op de kostbare tradities van haar drie voorgangers. Op Linkeroever heeft men zich laten inspireren door het Tweede Vaticaans Concilie. Elke parochie heeft gebouwd aan een gemeenschap waar de gelovigen, priesters en leken, naar elkaar en naar het evangelie luisterden, en waar een democratische structuur steunde op de actieve inspraak van een grote groep vrijwilligers.
Eigentijdse missie en visie in trouw aan een dierbare traditie
Deze geest van gedeelde verantwoordelijkheid bepaalt het wezen van de huidige parochie.
Bij de start werd in een breed overleg gezocht naar de roeping van de geloofsgemeenschap. Maanden werd er gediscussieerd, gedacht, vergaderd, gepland. Deze hele onderneming kreeg een naam: De Kiezel.
Over de uitdagingen van nu en later werd er nagedacht, over de openheid en de dienstbaarheid, over de zin en de functies van een eigentijds kerkgebouw. Plannen werden gesmeed voor een grondige renovatie van de kerk, en de droom van de parochie werd uitgedrukt in een missie en een visietekst, een handvest voor de toekomst.
De missie werd aldus geformuleerd:
We geloven dat we op Linkeroever de hemel kunnen ontdekken.
En dat geloof wordt verduidelijkt in de visietekst, het antwoord op de vraag: "wat is onze opdracht en waar gaan we voor in de komende tien jaar?"
In onze kerkgemeenschap op Linkeroever
zijn alle mensen van goede wil
van harte welkom,
ongeacht hun leeftijd, geslacht, herkomst of geloof,
en nodigen we iedereen uit om,
dag na dag,
bij vreugde en bij pijn,
en met een eigentijdse vorm en taal,
samen
het leven te vieren
omdat we geloven
dat we op die manier van het huis van God
een warme thuis kunnen maken
en een stukje dichter komen
bij de ontdekking van de hemel.
Een blijvende groei naar eenheid
De overgang van oud naar nieuw werd begeleid door Wilfried Verhaert als administrator en aangestuurd door de pastoor Herman Augustyns, en de plaatselijke contactpersoon Annemie Van Passen.
Zij konden rekenen op de bestaande structuren en organisaties, die zich geleidelijk aanpasten aan de nieuwe werkelijkheid.
Parochieteam
De drie leidende teams van de verschillende parochies smolten samen tot één parochieteam.
De eerste jaren steunde dat parochieteam op de parochieraad, een open vergadering waar de informatie uit de verschillende geledingen van de parochie werd uitgewisseld, en waar gediscussieerd en geadviseerd werd. In 2013 organiseerde het parochieteam een nieuw parochieberaad met als resultaat een hertekening van de structuur van de parochie.
Zes platformen
Zij is gebouwd op zes platformen aangestuurd vanuit het zevende platform: de Verrekijker.
Die platformen leggen de basis voor de liturgie (Andersziens), de aandacht voor wie ondersteuning nodig heeft (Vuurstenen), de catechese (Wegwijzers), het beheer van het materiële (Voorzienigheid), de ecologie (Ecodroom), de uitbouw van onze gemeenschap verbonden met alle bewoners van Linkeroever (LO.com).
De groei naar eenheid is nog niet voltooid, en afscheid nemen van al het goede dat zoveel mensen vroeger tot stand hebben gebracht, is niet altijd vanzelfsprekend. Maar elke dag worden de uitdagingen van de toekomst duidelijker, en is het verleden een basis die de nieuwe gemeenschap hechter kan maken.
Van twee kerken naar één
Bij aanvang beschikte de jonge parochie over twee kerkgebouwen: de 'grote' kerk van Sint-Anna-ten-Drieën, en de kleinere Sint-Lucaskerk in het Europark. Gaandeweg moest er nagedacht worden over een efficiënter gebruik van dit patrimonium: het aantal kerkgangers, dat wel op een behoorlijk peil bleef, liep toch terug, en de onkosten om twee kerken te onderhouden liepen op.
Sint-Lucaskerk
Uiteindelijk werd dan de moeilijke beslissing genomen om de Sint-Lucaskerk niet meer in te zetten voor parochiale activiteiten. Ze werd in 2018 verhuurd aan de gemeenschap van Sant' Egidio, die de ruimte inzet onder de naam Laudato Si' om haar werking voor kansarmen uit te bouwen op Linkeroever.
Sint-Anna-ten-Drieënkerk
De kerk van Sint-Anna-ten-Drieën wordt niet alleen gerenoveerd en aangepast aan de hedendaagse normen (onder andere met de mooiste toiletten van Antwerpen…).
Ook werd nagedacht over een zinvolle nevenbestemming, naast de eredienst die nog altijd het prioritaire doel blijft. Daartoe werd binnen de parochie de vereniging ANNA3 opgericht, die de kerk openstelt voor culturele activiteiten, zowel georganiseerd door de parochie als door buitenstaanders. Elk jaar is er een zomertentoonstelling. Zo hebben Willem Vermandere en Herman Van Veen al opgetreden én geëxposeerd in de kerk, en verschillende orkesten en ensembles hebben op het podium gestaan.
...en wat doen we?
Een open kerk, dat vat kernachtig samen wat de parochie wil zijn.
Het kerkgebouw is een warme thuis van gelovige mensen, die de deur open zetten voor iedereen die langs komt om troost te zoeken, stilte, zingeving, en waar ieder zich gerespecteerd weet.
Liturgie
In de liturgie zoeken we naar een eigentijdse taal, die de eeuwenoude inspiratie van het evangelie zo dicht mogelijk bij mensen van nu tracht te brengen. Tweemaal per maand is er een eucharistieviering, waar pastoor Herman Augustyns voorgaat, de andere zondag is er een gebedsviering, en schaart de gemeenschap zich rond één van de vijf gebedsleiders. De zondagspreek wordt afwisselend verzorgd door een van de leden van de preekploeg.
Evenveel aandacht gaat er naar de uitvaartvieringen. Rouwende mensen wil de parochie in hun verdriet bijstaan, om zo troostend mogelijk afscheid te kunnen nemen.
En ook de toekomst, de jeugd, heeft een belangrijk plaats: elke jaar worden vele jonge mensen in maandelijkse vieringen voorbereid op hun eerste communie of hun vormsel. En elk jaar zijn er enthousiaste ouders die mee die kar trekken.
Gemeenschap
Ook buiten en naast het kerkgebouw leeft de parochie als een open gemeenschap. Verschillende verenigingen, voor jong en oud, voor zieken en gezonden, werken aan een bloeiend sociaal weefsel.
De parochie viert regelmatig feest: Sint-Annekefeesten, Sint-Maartensmaal, recepties, een vrijwilligersfeest, winterfeesten, kerst- en paasfeesten, reuzenstoeten...
En op deze activiteiten zijn ook de andere bewoners van Linkeroever welkom, zoals ook de parochie zich mee inzet voor initiatieven die door andere organisaties op touw gezet worden.
Samen komen
Om dit gemeenschapsleven mogelijk te maken, beschikt de parochie over enkele gebouwen: jeugdlokalen, het Sint-Anneke-Centrum (SAC), het Cultureel Centrum 'Ter Schelde'. Deze accommodatie kan ook door anderen gebruikt worden: zo maken het Huis van het Kind Antwerpen en de Wereldwinkel gebruik van een deel van de lokalen van het SAC. In onderhoud en vernieuwing wordt voortdurend geïnvesteerd.
Een ambitieus project dat nu in de steigers staat, is de herbestemming van het Cultureel Centrum ter Schelde: binnen enkele jaren zal hier – hopelijk – een nieuw complex verrijzen, waar ruimte is voor parochiale activiteiten, maar dat ook voorziet in aangepaste woongelegenheid voor validen en mensen met bijzondere noden.
Wordt vervolgd...